Σε αυτό το έργο επικεντρώθηκα στον τομέα της εκπαίδευσης, επειδή είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους και πολιτικά φορτισμένους τομείς δημόσιας πολιτικής, λαμβάνοντας υπόψη τη δυνατότητά του να προωθήσει την κατανόηση της ταυτότητας και της διαφορετικότητας. Συγκεκριμένα, υπό το θεωρητικό πρίσμα του κονστρουκτιβισμού, καθώς και μέσω της εθνογραφικής έρευνας, και ιδιαίτερα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των ημι-δομημένων συνεντεύξεων, προσπάθησα να διερευνήσω τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες εκπαιδευτικοί σκέφτονται για την ελληνική εθνική ταυτότητα έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης. Στόχος μου ήταν επίσης να εξετάσω τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών για τα ευρύτερα ζητήματα των διακρίσεων, του ρατσισμού και της μετανάστευσης. Οι φωνές των εκπαιδευτικών είναι ζωτικής σημασίας καθώς προσφέρουν ένα σημαντικό φάσμα πληροφοριών για τον λόγο για τον οποίο η φυλή και η εθνικότητα εξακολουθούν να έχουν σημασία στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και για το πώς τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ασχολούνται με θέματα που σχετίζονται με τον ρατσισμό και τις διακρίσεις.